Kościół p.w. Chrystusa Króla

Wejście do kościoła. W tle widać nowy klasztor

Kościół jest obiektem jednonawowym, zbudowanym z cegły pełnej. Ma drewniane stropy. Pokrycie dachu stanowi dachówka zakładkowa. Okna i drzwi drewniane, nietypowe, wnętrze wykończone podbitką z desek, podłoga obecnie posadzkowa. Po stronie przeciwnej prezbiterium znajduje się niewielki chór organowy wsparty na czterech drewnianych stropach. Ogrzewanie: piec na paliwo płynne (dmuchawa). Całkowita powierzchnia użytkowa kościoła wynosi 253,9 m². W roku 1979 dokonano rozbudowy kościoła. Ściany świątyni podwyższone zostały o 150 cm. Dach pokryto nową dachówką, sufit wyłożono jesionowymi deskami. Przy głównym wejściu dobudowano kruchtę. Na frontonie kruchty w marmurowym portalu umieszczono figurę anioła, we framudze okna kościoła - figurę św. Józefa. U wejścia do kościoła ustawiono dwa konfesjonały.

Ołtarz główny

Obraz w prezbiterium, w głównym ołtarzu, przedstawia Chrystusa Króla. Ołtarz boczny po lewej stronie poświęcony jest Matce Pięknej Miłości. W prawej części kościoła umieszczono ołtarz św. Józefa. W kościele nie zabrakło św. Antoniego z Padwy - nie na darmo jest on zwany Świętym całego świata. Pod kościołem urządzono salkę katechetyczną (obecnie służącą doraźnie). Z prezbiterium drzwi prowadzą do zakrystii i łączą budynek kościoła z klasztorem. W latach 90-tych XX w. poszerzono kościół o dwie boczne nawy, w których umieszczono ołtarze św. Józefa i Matki Pięknej Miłości. W roku 2000, ocieplono z zewnątrz budynek kościoła (jak i pozostałe budynki klasztorne). W roku 2008 dokonano wymiany wszystkich okien w kościele.

Budynki klasztorne

Budynki zakonne

Pierwszy budynek (tzw. stary klasztor zbudowany w 1932 r. i poszerzony w 1961 r.) jako przedłużenie kościoła, zawiera: - biuro i sekretariat RMPM, sklepik z dewocjonaliami, salę dla pielgrzymów, toalety, magazyny RMPM, korytarz udekorowany wotami w formie obrazów wykonanych przez osobę niepełnosprawną, p. Stefanię Bielówka z Rzeszowa. Pierwsze piętro, na którym są dawne cele zakonne i kaplica, oczekuje na remont generalny w celu przeznaczenia go na piętro rekolekcyjne. W roku 2007 wymieniono okna na I. piętrze starego klasztoru, a w 2011 roku na parterze, gdzie są pomieszczenia RMPM.

Drugi budynek - piętrowy, budowany w latach 1980 - 1988 r. od strony zachodniej i od podwórza. W nim mieszczą się dom zakonny, kaplica zakonna, zakrystia, rozmównica, pokoje gościnne, biblioteka zakonna (ok. 10 tys. woluminów), piętro dla nowicjatu, zakonna sala konferencyjna (tzw. kapitularz) oraz inne pomieszczenia gospodarcze.

Maryja Królowa Zgromadzenia Pasjonistów

Przy placu kościelnym tuż przed domem zakonnym na wysokim cokole umieszczona jest figura Maryi, Królowej Zgromadzenia Pasjonistów, postawiona w roku 2006. Jest Ona patronką Zgromadzenia Pasjonistów.

Za budynkami klasztoru znajdują się budynki gospodarcze i ciągnie się park i sad. Na wysypanym żwirem parkingu zatrzymują się autokary z pielgrzymami. Zielona tablica wpisem przyciąga wzrok każdego:

Tu na Golgocie wielka cisza,
Chrystus na Krzyżu wisząc - milczy
Ale On widzi, wszystko słyszy.
Powiedz mi, fezu, nim stąd wyruszę,
Żeśmy ze sobą pojednani.
Głęboko niech zapadnie w duszę
To moje z Tobą dziś spotkanie.

Golgota

Krzyże na Golgocie i ołtarz polowy

W 1982 roku klasztor w Sadowiu obchodził jubileusz 50-lecia swego imienia. Z tej okazji na przyklasztornym wzgórzu wzniesiono trzy nowe krzyże (po raz trzeci). Na środkowym krzyżu zawieszono pięciometrową figurę Jezusa. W pobliżu krzyży, wzdłuż leśnej alejki, ustawiono stacje Drogi Krzyżowej. Tablice z wizerunkami Męki Pańskiej zawieszono na czternastu brzozowych krzyżach, ufając, iż w przyszłości zamienione zostaną na trwalsze. Ks. biskup Tadeusz Etter z Poznania poświęcił nowe krzyże Golgoty, określając to miejsce "Sanktuarium Krzyża". W rok później prowincjał o. Władysław Zyśk w Księdze Pielgrzyma udokumentował swe pragnienie: "Tak bardzo pragnę, aby na Sadowskiej Górce to "Misterium Krzyża" zatriumfowało, aby Golgota Sadowska stała się Sanktuarium Męki Pana i była lekarstwem na choroby XX wieku".

Prace nad budową "trwałej" Drogi Krzyżowej zakończyły się w 1999 roku. Projektantem nowej Drogi III Tysiąclecia był artysta z Kalisza Andrzej Oźmina. Stacje wykonane zostały z granitu a płaskorzeźby odlano w brązie. Sadowskie Wzgórze Kalwaryjskie, drzewa, las i niebo - wszystko wkomponowało się w całość.

Na początku Drogi Krzyżowej na kamieniu został umieszczony napis: "Droga Krzyżowa Trzeciego Tysiąclecia". Poświęcenia Drogi Krzyżowej dokonał J.E. ks. biskup Stanisław Napierała, ordynariusz diecezji kaliskiej, w Święto Matki Bożej Bolesnej 15 września 1999 r. Droga Krzyżowa sfinansowana została z dobrowolnych ofiar członków Rodziny Matki Pięknej Miłości i dobroczyńców klasztoru. Jedną stację Drogi Krzyżowej ufundowali pielgrzymi z Jastrzębia. Dzięki ofiarodawcom na krzyżu został umieszczony nowy wizerunek Chrystusa poświęcony 6 czerwca r. (odlew z brązu, waga 700 kg).

Grobowiec zakonny

W otoczeniu Sanktuarium, po stronie Kalwarii, usytuowana jest dzwonnica, ołtarz polowy, a poniżej schodzi się do grobowca Pasjonistów. Pochowani są tam zakonnicy: o. Rafał Nowacki (+1990), o. Stefan Szafraniec (+1990), br. Bernard Stemplewski (+2005), o. Dominik Buszta (+2005), br. Andrzej Sobiech (+2005), o. Albin Sobiech (+2011).